پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

نظام‌های بهره‌برداری ما در چه عصری از دوره‌‌های تاریخی کشاورزی به سر می‌برند؟ آیا از کشاورزی سنتی به کشاورزی مدرن موسوم به تعالیم انقلاب سبزی گذر کرده‌ایم؟ آیا چالش‌های کشاورزی مدرن در ایران، الزامات رسیدن به کشاورزی پایدار متکی بر شیوه‌های پست‌مدرن را به‌طورکامل فراهم کرده است؟ آیا نقش چرخه‌های پرماکالچر (کشاورزی مبتنی بر فرهنگ بومی) و دانش درون‌زای تاریخی به انتهای خود رسیده است؟ پاسخ به این پرسش‌ها چندان سخت نیست؛ به‌ویژه زمانی که بدانیم و آگاه باشیم که کشاورزی جهان در عصری پای گذارده که به عصر کشاورزی هوشمند موسوم است. در واقع پویش شتابناک فناوری سبب افزایش سرعت تغییرات، عدم توازن، ایجاد فرصت‌های جدید و شکاف بین شیوه تولید کشاورزی در بین جوامع شده است.

نظام‌های بهره‌برداری ما در چه عصری از دورانهای تاریخی کشاورزی به سر می‌برند؟ آیا از "کشاورزی سنتی" به "کشاورزی مدرن" موسوم به تعالیم انقلاب سبز گذر نموده‌ایم؟ آیا چالش‌های کشاورزی مدرن در ایران، الزامات رسیدن به "کشاورزی پایدار" متکی بر شیوه‌های پست مدرن را بطور کامل فراهم نموده است؟ آیا نقش چرخه های پرماکالچر (کشاورزی مبتنی بر فرهنگ بومی) و دانش درون-زای تاریخی، به انتهای خود رسیده است؟ پاسخ به این پرسش‌ها چندان سخت نیست. بویژه زمانی که بدانیم و آگاه باشیم که کشاورزی جهان در عصری پای گذارده که به عصر "کشاورزی هوشمند" موسوم است. در زیر به بررسی این موارد می پردازیم.

بانک، سینما، اطلاع رسانی، غذا، سیاست و غالب مؤلفه های دیگر همه تغییر کرده‌اند اما انگار یک نهاد یا یک ساختار هر اتفاقی که می افتد تغییر نمی‌کند.یک بار دیگر به این موضوع فکر کنیم که چرا همه جا تغییر کرده ولی این نهاد تغییر نمی کند؟ نه این که دیگران که می گوییم تغییر کرده اند الزاما رو به جلو بوده اما به هر رو تغییر می بینی. یا نه این که دراینجا هیچ کس نخواهد، اما انگار نمی شود که نمی شود.